หมวกที่หายไปของฟรียา

วันหนึ่ง ครอบครัวชอคโกแลตแรบบิทเดินทางมาเที่ยวในเมือง ฟรียา เด็กหญิงชอคโกแลตแรบบิทตั้งหน้าตั้งตารอทริปนี้มาก เธอเลือกสวมหมวกใบโปรดไปด้วย

"เราห้ามพลาดรถรางรอบนี้นะ" เธอบอก ไม่นานรถรางก็มาจอดที่สถานี ฟรียาและครอบครัวขึ้นรถและเดินทางเข้าเมืองอย่างเรียบร้อย "ดิง-อะ-ลิง" เสียงกริ่งรถรางดังในขณะที่แล่นผ่านถนนที่มีคนพลุกพล่าน

"ตึกหลังใหญ่นั่นคือโรงละคร" เฟรเซอร์ คุณพ่อชอคโกแลตแรบบิทบอก " เดี๋ยวเราไปชอปปิ้งที่ห้างสรรพสินค้านี้กันเถอะ" เทอรี่ คุณแม่ชอคโกแลตแรบบิทเสริม รถรางแล่นผ่านสวนสนุกขนาดใหญ่ โรงแรม และสถานที่ต่างๆ ทำให้เด็กๆ รู้สึกเพลิดเพลินในขณะที่มองทิวทัศน์ของเมืองอันสวยงาม

หลังจากนั้นครอบครัวชอคโกแลตแรบบิทก็แวะที่ร้านเจลาโต้ แล้วจู่ๆ ฟรียาก็สังเกตเห็นว่าหมวกของเธอหายไป "โอ้ ไม่นะ! หมวกของหนูอยู่ไหน!" เธอร้อง "ไม่ต้องเป็นห่วงจ้ะฟรียา" คุณแม่บอก "แม่มันใจว่าเดี๋ยวเราก็หาหมวกเจอ" แล้วทุกคนก็ช่วยฟรียาหาหมวกโดยย้อนกลับไปตามเส้นทางเดิม "ลูกสาวของผมทำหมวกหาย มีใครเห็นบ้างไหมครับ?" เฟรเซอร์ถามคนที่ผ่านไปมา

ทั้งครอบครัวช่วยกันหาหมวกจนทั่ว แต่ก็หาไม่เจอ "มีร้านขายหมวกอยู่ในห้างสรรพสินค้า" คนแถวนั้นบอก "ลองไปหาซื้อใบใหม่ที่นั่นสิ" พวกเขาจึงเดินกลับไปที่ห้างสรรพสินค้า ภายในร้านมีหมวกมากมายหลายแบบ แต่ไม่มีหมวกเหมือนกับใบที่ฟรียาทำหายเลย เธอจึงรู้สึกผิดหวังเป็นอันมาก

ที่สถานีรถราง เฟรเซอร์ถามธีโอดอร์ เมเปิ้ล ซึ่งเป็นพนักงานขับรถรางว่าเขาเห็นหมวกของฟรียาบ้างหรือไม่ "ใช่หมวกใบนี้รึเปล่าครับ?" มิสเตอร์เมเปิ้ลถามพร้อมกับโชว์รูปหมวก และในรูปนั้นคือหมวกของฟรียาซึ่งปลิวไปติดอยู่บนต้นไม้ "ผมโชคดีที่สังเกตเห็นหมวก" มิสเตอร์เมเปิ้ลพูด "มันดูเหมือนต้นไม้สวมหมวกอยู่ ผมเลยอดที่จะถ่ายรูปไม่ได้" ทุกคนจึงนั่งรถรางไปยังสถานที่ที่มิสเตอร์เมเปิ้ลถ่ายรูปต้นไม้ใส่หมวกเอาไว้ และหมวกของฟรียาก็ยังอยู่บนกิ่งไม้เช่นเดิม

เมื่อทุกคนกลับมาที่สถานีรถรางฟรียาพูดว่า "หาหมวกเจอแล้วค่ะ! ขอบคุณมิสเตอร์เมเปิ้ลมากนะคะ" "ดีใจที่ได้ช่วยเหลือครับ" มิสเตอร์เมเปิ้ลยิ้มตอบ "เอาล่ะ ตอนนี้ทุกคนควรขึ้นรถกันให้เรียบร้อย เพราะเรากำลังจะออกเดินทางกันแล้วครับ" ฟรียาและครอบครัวจึงขึ้นรถรางและเดินทางต่อไปยังจุดหมายใหม่ที่รอพวกเขาอยู่

จบ